ဤေလာကတြင္ တစ္ဦးေကာင္း တစ္ေယာက္ေကာင္းရံုႏွင့္ ၿပီးေျမာက္နိင္ေသာ ကိစၥမ်ားရွိသကဲ့သို႔ အမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ပါမွ ၿပီးေျမာက္နိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားလည္း မ်ားစြာပင္ရွိပါေသး၏။

Tuesday, April 6, 2010

တရားေဟာရန္ေတာင္းပန္ျခင္း

သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား-

" ျမတ္စြာဘုရား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေဟာေတာ္မူ

ပါေလာ၊ ( ပညာ ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ ) ျမဴနည္းပါးေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ရွိပါ
ကုန္၏။ ( ထိုသတၱဝါတို႔သည္ ) တရားကိုမနာရေသာေၾကာင့္ ဆံုးရံႈးေနပါကုန္၏။
တရားကို သိသူတို႔သည္ ရွိၾကပါကုန္လတၱံ႕" ဟုေလွ်ာက္၏။

သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ဤစကားကိုေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္ ထိုမွတစ္ပါး ဤစကားကို
လည္း ေလွ်ာက္ျပန္၏။

" ေရွးအခါ မဂဓတိုင္းတို႔၌ ( ရာဂ ) စေသာ အညစ္အေၾကးရွိသူ ဂိုဏ္းဆရာႀကီးတို႔
ႀကံဆအပ္ေသာ မစင္ၾကယ္ေသာ မိစၦာအယူတရားသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္။
အၿမိဳက္နိဗၺာန္၏ တံခါးကို ဖြင့္လွစ္ေတာ္မူပါေလာ။ အညစ္အေၾကး ကင္းေတာ္မူေသာ
ျမတ္စြာဘုရားသည္ သဘာဝႏွင့္အေလ်ာ္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ( သစၥာေလးပါး )
တရားကို (သတၱဝါအမ်ား ) နာၾကားၾကပါေစကုန္ေလာ့။"

"ေကာင္းျမတ္ေသာ ပညာ့ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ထက္ဝန္းက်င္ (ျမင္
နိုင္စြမ္းေသာ ဉာဏ္ ) မ်က္စိရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ေက်ာက္ေတာင္ထိပ္၌
ရပ္တည္လွ်က္ရွိေသာ ေယာကၤ်ားသည္ ထက္ဝန္းက်င္ လူအေပါင္းကို ၾကည့္ရႈသကဲ့
သို႔ ထို႔အတူ စိုးရိမ္ပူေဆြး ကင္းေဝးေတာ္မူေသာ အရွင္ဘုရားသည္ ပညာ (ဓမၼ) ျဖင့္
ၿပီးေသာ ျပာသာဒ္ထက္သို႔တက္ေတာ္မူ၍ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္းတို႔ ႏွိပ္စက္အပ္
သျဖင့္ စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္းသို႔ သက္ဆင္းက်ေရာက္ေနေသာ သတၱဝါအေပါင္းကို
ၾကည့္ရႈေတာ္မူပါေလာ့။"

"ရဲရင့္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ေအာင္ပြဲယင္ေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊
ထေတာ္မူပါေလာ့၊ ကိေလသာေၾကြး ကင္းေဝးေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊
ေလာက၌ လွည့္လည္ေတာ္မူပါေလာ့၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ တရား
ေဟာေတာ္မူပါေလာ့။ (တရားကို) သိသူတို႔သည္ ရွိပါကုန္လတၱံ႔" ဟု (ေလွ်ာက္
ျပန္၏) ။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာ၏ေတာင္းပန္ျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳေတာ္မူ
ၿပီးလွ်င္ သတၱဝါတို႔၌ သနားျခင္းကိုလည္း အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ ေလာက
ကို ၾကည့္ေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကကို ၾကည့္ေတာ္မူလတ္ေသာ္-

(ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာျမဴ) နည္းပါးသူ/(ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာျမဴ)
မ်ားျပားသူ-
ဣေျႏၵရင့္က်က္ၿပီးသူ/ ဣေျႏၵႏုေသးေသာသူ-
ေကာင္းေသာအျခင္းအရာရွိသူ/ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ-
သိေစရန္လြယ္ကူသူ/ သိေစရန္ခက္ခဲသူ-
တမလြန္ေလာကအျပစ္တို႔ကို ေဘးဟုရႈလွ်က္ ေနေလ့ရွိသူအခ်ိဳ႕ႏွင့္ တမလြန္
ေလာကအျပစ္တို႔ကို ေဘးဟုရႈလွ်က္ ေနေလ့မရွိသူအခ်ိဳ႕တို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။

ဥပမာေသာ္ကား-
ဥပၸလၾကာေတာ၌လည္းေကာင္း၊ ပဒုမၼာၾကာေတာ၌လည္းေကာင္း၊ ပု႑ရိက္
ၾကာေတာ၌လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ ပဒုမၼာၾကာ ပု႑ရိက္ၾကာ
တို႔သည္ ေရ၌ေပါက္ကုန္၏၊ ေရ၌ႀကီးပြါးကုန္၏၊ ေရမွမေပၚထြက္ေသးကုန္၊
ေရထဲ၌ျမဳပ္၍ ဖြိ႔ၿဖိဳးကုန္၏၊

အခ်ိဳ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ ပဒုမၼာၾကာ ပု႑ရိက္ၾကာတို႔သည္ ေရ၌ေပါက္ကုန္၏၊
ေရ၌ႀကီးပြါးကုန္၏၊ ေရႏွင့္အညီ တည္ကုန္၏။

အခ်ိဳ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ ပဒုမၼာၾကာ ပု႑ရိက္ၾကာတို႔သည္ ေရ၌ေပါက္ကုန္၏၊
ေရ၌ႀကီးပြါးကုန္၏၊ ေရေပၚသို႔တက္၍ တည္ကုန္၏၊ ေရႏွင့္မလိမ္းကပ္ကုန္။
ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ ေလာကကိုၾကည့္ရႈေတာ္
မူလတ္ေသာ္-

(ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာျမဴ) နည္းပါးသူ/(ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာျမဴ)
မ်ားျပားသူ-
ဣေျႏၵရင့္က်က္ၿပီးသူ/ ဣေျႏၵႏုေသးေသာသူ-
ေကာင္းေသာအျခင္းအရာရွိသူ/ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ-
သိေစရန္လြယ္ကူသူ/ သိေစရန္ခက္ခဲသူ-
တမလြန္ေလာကအျပစ္တို႔ကို ေဘးဟုရႈလွ်က္ ေနေလ့ရွိသူအခ်ိဳ႕ႏွင့္ တမလြန္
ေလာကအျပစ္တို႔ကို ေဘးဟုမရႈဘဲ ေနေလ့ရွိသူအခ်ိဳ႕တို႔ကို ျမင္ေတာ္မူေသာ
ေၾကာင့္ သဟမၸတိျဗဟၼာအား-

"ျဗဟၼာ၊ ေလ့လာၿပီးေသာ တရားျမတ္ကို ပင္ပန္းရံုသာဟု အမွတ္ရွိသည္ျဖစ္၍
လူတို႔အားမေဟာခဲ့ၿပီ (မေဟာဘဲေနရန္ အႀကံျဖစ္ခဲ့ၿပီ) ၊ ပညာတည္းဟူေသာ
နားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူတို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္း (သဒၶါတရား) ကို ေစလႊတ္ၾကကုန္
ေလာ့၊ ထိုသူတို႔အတြက္ နိဗၺာန္တံခါးကို ငါဖြင့္အပ္ၿပီ"ဟု ဂါထာျဖင့္မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ "ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေသာရန္ ငါ့အား
ခြင့္ျပဳေတာ္မူၿပီ"ဟု (သိသျဖင့္) ျမတ္စြာဘုရားအား ရွိခိုးလွ်က္ အရိုအေသျပဳ
ၿပီးလွ်င္ ကြယ္သြားေလ၏။


ခက္ဆစ္။ ။

ဗုဒၶစကၡဳ = (၁) သတၱဝါတို႔၏ ဣေျႏၵအနုအရင့္ကိုသိေသာ ဣၿႏၵိယပေရာပရိယတၱိ
ၸဉာဏ္၊ (၂) သတၱဝါတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ကိန္းဝပ္ရာ အာသယ ႏွင့္ အနုသယကိေလသာ
တို႔ကို သိေသာ အာသယာနုသယဉာဏ၊္ ဤဉာဏ္ (၂) ပါးကို ဗုဒၶစကၡဳဟုေခၚသည္။

ဥပၸလၾကာ = ၾကာျဖဴ
ပဒုမၼာၾကာ = ၾကာနီ
ပု႑ရိက္ = ၾကာညို

ဣေျႏၵအနုအရင့္ = သဒၶိေျႏၵ၊ ဝိရိယိေျႏၵ၊ သတိေျႏၵ၊ သမာဓိေျႏၵ၊ ပညိေျႏၵ စသည့္
ဣေျႏၵတို႔၏ အနဳအရင့္။

အျခင္းအရာ = ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ

( ဝိနည္းမဟာဝါပါဠိေတာ္၊ ျမန္မာျပန္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖၚျပပါသည္)

ဤျဗဟၼယာစနကထာတြင္ ျဗဟၼာခ်ီးက်ဴးေလွ်ာက္ထားေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏
ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ ဘုရားရွင္ျမင္ေတာ္မူခဲ့ေသာ သတၱဝါအမ်ိဳးအစားမ်ား၊ တရားသိျမင္
နိုင္ရန္အတြက္ ပညာနားႏွင့္ သဒၶါတရားရွိရန္လိုအပ္ပံုတို႔ကို ေလ့လာၾကည္ညိုနိုင္ၾက
ပါသည္။

Email မွလက္ခံရရွိေသာ ဒကာေလးတစ္ဦး၏ တိုက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ ဘာသာေရး
စာေပမ်ားကိုေလ့လာလိုက္စားေနၾကသူ သူေတာ္ေကာင္းတို႔အက်ိဳးငွါ ပိဋကတ္
ျမန္မာျပန္မွ ထုတ္နႈတ္၍ ဓမၼမိတ္ဆက္အေနျဖင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလို တင္ျပေပးသြားမည္
္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ဤဘေလာ့ Title ကိုလည္း ဓမၼမိတ္ဆက္ဟု ေျပာင္းလဲလိုက္ပါေၾကာင္း။
Email မွေန၍ အတိုက္တြန္းအႀကံျပဳေသာ ဒကာေလးအား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါ၏။

Sunday, April 4, 2010

The four kinds of genuine pleasure for layman

A person who wants to live happily by a peaceful layman with family
should know this doctrine,the four kinds of genuine pleasure of The Buddha;

Once the Buddha explained to the millionaire,Anathapindika,
his chief benefactor,that the
four kinds of genuine satisfaction
and material pleasure that could be enjoyed by a layman for

leading a happy and peaceful family life were as following:--


(1) A sufficient income ( Atthi Sukha )

If a layman has save some money, accumulated some wealth
and property in a righteous way, without indulging any of the forbidden
trades or professions he will be able to enjoy a genuine satisfaction
in thinking of his own future security in life.

(2) Enjoyment of Wealth ( Bhoga Sukha )

This happiness can be enjoyed by a layman, when he spend his money
in profitable ways in looking after his parents, wife and children and doing
meritorious deeds. The one who miserly hoards money will not be able to enjoy
this worldly happiness.

(3) Freedom from debts ( Anana Sukha )

This happiness can also be enjoyed by a layman who is not indebted
to anybody. If one is indebted to other owing to borrowing of money or other
articles, he will have no peace, happiness or consolation in his mind until he
himself gets rid of the debt.

(4) Harmless Life ( Anavajja Sukha )

This happiness can be enjoyed by a householder who leads a harmless
life without doing any harm,danger, damage or causing misery to any of his
fellow beings. If he has done any wrong or harm to anybody, he can't enjoy
any sort of satisfaction when he thinks of his own unwholesome deeds.
One day even at his death bed he, himself, will recollect and repent his wrongful
actions in his mind. By this we can understand how much the Buddha was
concerned about the material welfare of his lay disciples.

( အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္ ၊ ပတၱကမၼဝဂ္၊ အာနဏ်သုတ္ -အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္မွ)