တစ္ေန႔စာၾကည့္ေနခိုက္----
ေနေကာင္းပါရဲ႔လား အရွင္ဘုရား"ဟု ေမးျမန္းႏႈတ္ဆက္သံေၾကာင့္
"ေအာ္-ေနေကာင္းပါတယ္၊ မေပၚလာတာ အေတာ္ၾကာပါပေကာလား
ဒကာထူးရဲ႔"ဟုျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရ၏။
"မေပၚလာတာၾကာဆို တပည့္ေတာ္မိခင္ႀကီး က်န္းမာေရးမေကာင္းတာ
ရန္ကုန္ထိသြားၿပီး ေဆးကုေပးေနခဲ့ရလို႔ပါဘုရား၊ အခုေတာ့ က်န္းမာေရး
ေကာင္းသြားပါၿပီ၊ အဲဒါ အရွင္ဘုရားအတြက္ လွဴစရာကေလးေတြလည္း
ပါလာ၊ ေမးစရာေလးေတြလည္း ေတြ႔လာခဲ့ရလို႔ပါဘုရား။"
"လွဴစရာကိုေတာ့ ထားပါဦး၊ ေမးစရာကို အရင္သိပါရေစ။"
"ဒီလိုပါဘုရား၊ ရန္ကုန္ေဆးခန္းမွာတုန္းက တပည့္ေတာ္တို႔ အေမအရြယ္
အသက္ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ ေဆးကုသမႈခံယူေန
တာကိုေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ဘုရား၊ ေရာဂါက သားအိမ္ကင္ဆာလို႔ ဆိုပါတယ္။
နာလြန္းလို႔ထင္ပါရဲ႔ဘုရား၊ ေအာ္လိုက္ ညည္းလိုက္နဲ႔ တလူးလူး တလြန္႔လြန္႔
ျဖစ္ေနတာ ျမင္ရ ၾကားရတဲ့ သူေတြေတာင္မသက္သာလွဘူးေပါ့ ဘုရား။"
"ဒီလိုနဲ႔ သားသမီးေတြက စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး မၾကည့္ရက္ေတာ့တဲ့အဆံုးမွာ
ဆရာဝန္ႀကီးကို သူတို႔အေမကို ယူသေနစီးယား လုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းပန္
ၾကေတာ့တာပါပဲဘုရား။"
"ေနပါဦး ဒကာထူးရဲ႔၊ ယူသေနစီးယားဆိုတာ ေနာက္ဆံုးေပၚကုထံုးလား၊
ေဆးဆံုးသံုးၿပီး ကုေပးဖို႔ေျပာတာလား။"
"ဘယ္ကဟုတ္ရမွာလဲဘုရား၊ ယူသေနစီးယား (Euthanasia) ဆိုတာ
မနာမက်င္ရေလေအာင္ လူနာကို ညင္ညင္သာသာ ကိစၥတံုးပစ္တဲ့နည္းကို
ဆိုတာပါဘုရား။"
"ဟာ-ျဖစ္ရေလ ဒကာထူးရယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးက လုပ္ေပးလိုက္ေရာ့လား။"
"ေလွ်က္ပါ့မယ္ဘုရား၊ ဆရာဝန္ႀကီးက ဘာသာေရးကို အေတာ္ကိုင္းရႈိင္းပံုရပါတယ္
ဘုရား၊ ဒီလိုယူသာေနစီးယားလုပ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ သူ႔အသက္ကိုသတ္
တာပဲတဲ့၊ ေဝဒနာခံစားရတာကေတာ့ လူနာရဲ႔ကံတရား အက်ိဳးေပးေပါ့ေလ၊ ဒီလို
မလုပ္ခ်င္ၾကပါနဲ႔လို႔ အေတာ္ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ရွင္းျပပါတယ္ဘုရား။"
"ၿပီးေတာ့ ဆရာဝန္ဆိုတာ လူနာကို အသက္ရွည္က်န္းမာေအာင္ တတ္စြမ္းသမွ်
ကုသေပးၾကရတဲ့သူေတြသာျဖစ္ၿပီး လူနာကေရာ လူနာရွင္ေတြကပါ ဘယ္ေလာက္
လိုလားလိုလား အသက္တိုေအာင္လုပ္ေပးတဲ့သူ လူနာရဲ႔ကံကို အဆံုးသတ္ေပးတဲ့
သူေတြမျဖစ္သင့္ပါဘူးတဲ့။"
"ေနာက္ၿပီးစဥ္းစားစရာက သူမေသခင္ ကုရနိုင္တဲ့နည္း ကုရနိုင္တဲ့ေဆး မေပၚဘူး
လို႔လည္းမဆိုနိုင္ဘူး၊ သတၱဝါတစ္ခု ကံတစ္ခုဆိုတာကိုလည္း သတိျပဳရပါမယ္တဲ့
ဘုရား။"
"ဒါေတြဟာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိုေရးတဲ့ ေရာဂါဆန္းနဲ႔ဇာတ္လမ္းမ်ား စာအုပ္
ထဲကရရွိထားတဲ့ ဗဟုသုတ အသိတရားေတြကို တဆင့္ျဖန္႔ေဝေပးတာပါတဲ့။"
"ဆရာဝန္ေတြဘက္က ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းပညာေတြ၊ ေဆးဝါးေတြနဲ႔ တတ္စြမ္းသမွ်
ကုသေပးေနသလို လူနာရွင္ေတြဘက္ကလည္း အတတ္နိုင္ဆံုး ျပဳစုယုယမႈေတြ
ေပးၾကပါလို႔ ေျပာသြားပါေသးတယ္ဘုရား။"
"အင္း--ေတာ္ေတာ္ သေဘာထားျပည့္ဝတဲ့၊ ဗဟုသုတျပည့္စံုတဲ့ဆရာဝန္ႀကီးပဲကိုး၊
အထူးသျဖင့္ ဒါေတြကိုတင္ျပေပးတဲ့ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ညိုကို ေလးစားစရာပါပဲ။
ဒါနဲ႔ ဒကာထူး ေမးစရာေတြဆိုတာက---။"
"ေၾသာ္-ဒီလိုပါဘုရား၊ အကယ္၍သာ လူနာရဲ႔သားသမီးေတြ ေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း
ယူသေနစီးယားလုပ္ေပးလိုက္ရင္ ေတာင္းဆိုတဲ့သူေတြနဲ႔ လုပ္ေပးတဲ့သူမွာ ဘယ္လို
အျပစ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္နိုင္မလဲ သိခ်င္တာပါဘုရား။"
"ေမးလဲေမးထိုက္ သိလည္းသိထိုက္တာပဲ ဒကာထူးေရ။ ေတာင္းဆိုတဲ့သူေတြက လူနာရဲ႔
သားသမီးအရင္းေတြ စစ္မွန္ခဲ့ရင္ေတာ့ မာတုဃာတကကံ ထိုက္မွာျဖစ္ၿပီး လုပ္ေပးတဲ့
အျခားသူကေတာ့ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္မွာပါပဲ။"
"ဒီေနရာမွာ မာတုဃာတကကံထိုက္ရတာကေတာ့ ယူသေနစီယားလုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းပန္
တာက သတ္တဲ့ပံုစံ (၆) မ်ိဳးထဲက အာဏတၱိက ေခၚတဲ့ ေစခိုင္း၍သတ္ျခင္းဆိုတဲ့ အထဲမွာ
အက်ံုဳးဝင္ေနတာရယ္၊ အသတ္ခံရသူကလည္း လူသားစစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ အေမရင္း၊ သတ္သူ
(ေစခိုင္းေတာင္းပန္သူ) ကလည္း လူသားစစ္စစ္ သားသမီးအရင္းျဖစ္ေနတာရယ္၊ အဲဒီ
ေစခိုင္းမႈ ပေယာဂေၾကာင့္ပဲ ေသဆံုးတာရယ္တို႔ေၾကာင့္ မာတုဃာတကကံ ( အေမသတ္
တဲ့ကံ) ထိုက္ရတာပါပဲ။"
"တင္ပါ့ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားေျပာတဲ့အထဲက သတ္တဲ့ပံုစံ (၆) မ်ိဳးဆိုတာနဲ႔ လူသားစစ္စစ္
ဆိုတာေတြကို မိန္႔ပါဦးဘုရား။"
"သတ္တဲ့ပံုစံ (၆) မ်ိဳးဆိုတာက
(၁) ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ထိလက္ေရာက္သတ္ျခင္း (သာဟတၳိက)၊
(၂) ေစခိုင္း၍သတ္ျခင္း (အာဏတၱိက)၊
(၃) ပတ္ခတ္၍သတ္ျခင္း (နိႆဂၢိယ)၊
(၄) က်ေသ ထိေသေအာင္ တြင္းတူး၊ ဗံုးေထာင္၊ ေျငာင့္တံသင္းေထာင္ထား၍သတ္ျခင္း
(ထာဝရ)
(၅) စုန္းအတတ္၊ ေမွာ္အတတ္စတဲ့ အတတ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔သတ္ျခင္း (ဝိဇၨာမယ)
(၆) ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ တန္ခိုးနဲ႔သတ္ျခင္း (ကမၼဇိဒၶိ) -တို႔ပါပဲ။"
"ေနာက္လူသားစင္စစ္ဆိုတာက မာတုဃာတက၊ ပိတုဃာတကကံေတြမွာ သတ္သူေရာ၊
အသတ္ခံရသူပါ လူသားစစ္စစ္ေတြျဖစ္ပါမွ ဒီကံေတြကထိုက္တာ၊ သီဟဗာဟုတို႔မွာလို
အသတ္ခံရသူအေဖက တိရစၦာန္ျဖစ္ၿပီး၊ သတ္တဲ့သူ သားသမီးကလူျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒီကံ
ႀကီးေတြမထိုက္နိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါ၊ ဒီကံႀကီး (အာနႏၱရိယကံ) ေတြ ထိုက္မႈ-မထိုက္မႈ
နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အက်ယ္တဝင့္ သိခ်င္ရင္ေတာ့ သမႏၱစကၡဳဒီပနီက်မ္းမွာ ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။"
"မွန္ပါဘုရား၊ အကယ္၍ ဒီကံႀကီးထိုက္သြားရင္ ပစၥဳပၸန္ဘဝနဲ႔ တမလြန္ဘဝေတြမွာ ခံစား
ရမယ့္ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြကိုလည္း သိလိုပါေသးတယ္ဘုရား။"
"ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာေတာ့ စ်ာန္တရား၊ မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရားေတြ လံုးဝမရနိုင္ေတာ့ဘူး။ အမ်ား
တကာရဲ႔ ရႈတ္ခ်ခံရမႈေတြကိုေတာ့ ေတြးၾကည့္ရင္ သိနိုင္ေလာက္ပါတယ္။ အဇာတသတ္
မင္းတို႔လို ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္တာေတြစတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲေပါ့။
အဲ-တမလြန္လားရာဂတိကေတာ့(ဘယ္လိုေကာင္းမႈေတြကိုပဲ ျပဳထားေစဦး၊ ျပဳေပဦးေတာ့)
ဒီဘဝကေသရင္ ငရဲမွာတပ္အပ္က်ျဖစ္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။"
"ယခုလိုသိခြင့္ရတာ ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္။ ဟိုလူနာရွင္သားသမီးေတြကေတာ့ ဆရာဝန္
ႀကီးရဲ႔ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဒီကံႀကီးကလြတ္သြားၾကရတာပဲဘုရား၊ ေတာ္ပါေသးရဲ႔။"
"အင္း-မရွိတာထက္ မသိတာခက္တယ္လို႔ဆို မဟုတ္လားကိုထူးရဲ႔၊ သိသင့္သိထိုက္တာ
ေတြကို သိေအာင္ ေလ့လာထားၾကရမွာေပါ့။"
"တင္ပါ့ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔လို မိအို ဖအိုေတြနဲ႔ ေနရတဲ့သူေတြ ပိုၿပီးသိသင့္ပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္လည္း တတ္နိုင္သေလာက္ လက္ဆင့္ကမ္းမွာပါပဲဘုရား။"
"မိဘစတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးေတြဟာ မီးနဲ႔ပမာတူတယ္တဲ့ ဒကာထူးရဲ႔၊ မီးဆိုတာ သံုးတတ္ရင္
ထမင္းခ်က္၊ အေႏြးေငြ႔လံႈ၊ အလင္းေရာင္ယူ အမ်ိဳးစံုေအာင္ သံုးလို႔ရေပမဲ့၊ မသံုးတတ္ရင္ေတာ့
ေလာင္တတ္ ကၽြမ္းတတ္တာ သဘာဝပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ငရဲမီး အေလာင္မခံရေအာင္
ေရွာင္ရွားၿပီး၊ လူနတ္နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာရေအာင္ ဒီမီးအလင္းေရာင္ႀကီးေတြကို သံုးတတ္ပါေစ
ဒကာထူးေရ။"
"ဤသို႔ျဖင့္ ဒကာထူးတစ္ေယာက္ ပါလာေသာလကၻက္ေျခာက္ကို လွဴၿပီး ရိုေသစြာ ဦးခ်
လိုက္ေလသတည္း။"
(ဓမၼရတနာမဂၢဇင္း၌ "သတ္ေစျခင္း ေသေစျခင္း"အမည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပၿပီး)
No comments:
Post a Comment